കല്ലുമായൊരു സംഭാഷണം

(പോളീഷ് കവിത)
രചന:- വിസ്വാര സിംബോഴ്‌സ്‌ക
മൊഴിമാറ്റം: - സന്ദീപ് സലിം
.....................................................

കല്ലിന്റെ പൂമുഖപ്പടിയില്‍ ഞാന്‍ മുട്ടി
ഇതു ഞാനാണ്,എന്നെ അക്തകതേക്കു വിളിക്കു
എനിക്ക് നിന്നിലേക്കു പ്രവേശിക്കണം
എല്ലാം ചുറ്റിക്കാണം
എനിക്ക് നിന്റെ ഗന്ധം ആസ്വദിക്കണം
കടന്നു പോകു, കല്ലു പറഞ്ഞു
ഞാന്‍ അടച്ചു പൂട്ടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു
നിയെന്നെ തല്ലത്തകര്‍ത്താലും
ഞങ്ങള്‍ അടഞ്ഞുതന്നെയിരിക്കും
മണല്‍ത്തരികളെ പ്പോലെ ഞങ്ങളെ പൊടിച്ചെടുത്താലും
നിങ്ങളെ അകത്തു കടത്തില്ല

കല്ലിന്റെ പൂമുഖപ്പടിയില്‍  ഞാന്‍ മുട്ടി
ഇതു ഞാനാണ്, എന്നെ അകത്തേക്കു വിളിക്കു
ജ്ഞാസയാണ് എന്നെ ഇവിടെയെത്തിച്ചത്
അതുമാറാന്‍ ജീവിതെ വേണം
എനിക്ക് നിന്റെ കൊട്ടാരത്തില്‍
അലസ ഗമനം  നടത്തണം
പിന്നെ ഒന്നു കൂടിയുണ്ട്
ഒരിലയെ ഒരു വെള്ളത്തുള്ളി കാണണം

എന്നെ നിര്‍മിച്ചിരിക്കുന്നത് കല്ലുകൊണ്ടാണ്
കല്ലുപറഞ്ഞു
അതു കൊണ്ടു തന്നെ എന്റെ  മുഖം നിര്‍വികാരമായിരിക്കും
കടന്നു പോകു
നിന്റെ വാക്കുകള്‍  കേട്ട് ചിരിക്കാനുള്ള പേശികളെനിക്കില്ല

കല്ലിന്റെ  പൂമുഖപ്പടിയില്‍ ഞാന്‍ മുട്ടി
ഇതു ഞാനാണ്, എന്നെ  അകത്തേക്കു വിളിക്കു
നിന്റെയുള്ളിലെ വലുതും ശൂന്യവുമായ മുറികളെക്കുറിച്ച് -
ഞാന്‍ കേട്ടിരിക്കുന്നു
പ്രതിധ്വനികളില്ലാത്തതിനാല്‍
കാല്‍പെരുമാറ്റം പോലുമില്ലാതെ നിന്റെ മുറികള്‍ നിശബ്ദം
നിന്റെ  ഉള്ളിനെപ്പറ്റി നിനക്കു തന്നെ
ഒട്ടുമറിയില്ലെന്നു നീ സമ്മതിക്കണം


വലുതും ശൂന്യവുമാണ്, അതു സത്യവുമാണ്
കല്ലു പറഞ്ഞു
പക്ഷേ, അകത്ത് മുറികളില്ല
സൗന്ദര്യമുണ്ട്,
പക്ഷേ, നിങ്ങളുടെ  മോശം സംവേദക്ഷമതയ്ക്കു ചേരില്ല
നിങ്ങള്‍ക്കെന്നെ അറിയാന്‍ കഴിഞ്ഞേക്കും
പക്ഷേ, നിങ്ങളൊരിക്കലും എന്റെ ഉള്ളറിയുന്നില്ല
എന്റെ പ്രതലം നിങ്ങളുടെ മുന്നിലുണ്ട്
പക്ഷേ, അകം നിങ്ങള്‍ക്ക് തീര്‍ത്തും അന്യമാണ്

കല്ലിന്റെ പൂമുഖപ്പടിയില്‍ ഞാന്‍ മുട്ടി
ഇതും ഞാനാണ്, എന്നെ അകത്തേക്കു  വിളിക്കു
നിത്യതയ്ക്കു വേണ്ടി അഭയം ഞാന്‍ ചോദിക്കുന്നില്ല
ഞാന്‍ സന്തോഷങ്ങളില്ലാത്തവനല്ല
ഭവനരഹിതനുമല്ല
തിരിച്ചുപോകാന്‍ യോഗ്യമായ  ലോകമുണ്ടെനിക്ക്
ഞാന്‍ വെറുതെ കയറി,
വെറുതെ പോയ്‌ക്കോളം
എന്റെ വാക്കുകള്‍  മാത്രമായിരിക്കും
ഞാന്‍ വന്നതിനു തെളിവായുണ്ടാവുക
അതാര്‍ക്കും വിശ്വസനീയവുമാവില്ല

നിങ്ങള്‍ കടക്കരുത്, കല്ലു പറഞ്ഞു
സഹവര്‍ത്തിത്വത്തിനുള്ള വിവേകം നിങ്ങള്‍ക്കില്ല
ഈ കുറവകറ്റാന്‍ മറ്റ് ഇന്ദ്രിയബോധങ്ങള്‍ക്കാവില്ല
എത്ര ഉയര്‍ന്ന കാഴ്ചയുണ്ടായാലും,
എല്ലാം കാണുന്ന കാഴ്ചയാലും
സഹവര്‍ത്തിത്വത്തിനുള്ള ഇന്ദ്രിയം നിങ്ങള്‍ക്കില്ലെങ്കില്‍
എല്ലാം വ്യര്‍ത്ഥമാണ്
എന്താണാ വിവേകമെന്നതിനെക്കുറിച്ച്
കൃത്യമായ ധാരണ നിങ്ങള്‍ക്കില്ല
ഭാവനമാത്രമാണു നിങ്ങളക്കുള്ളത്
അത് ഇന്ദ്രിയജ്ഞാനത്തിന്റെ ബീജം മാത്രമാണ്


കല്ലിന്റെ  പൂമുഖപ്പടിയില്‍ ഞാന്‍  മുട്ടി
ഇതു ഞാനാണ്, എന്നെ അകത്തേക്കു വിളിക്കു
അനുവാദത്തിനായി കാത്തു നില്‍ക്കാന്‍
രണ്ടായിരം നൂറ്റാണ്ടുകളെനിക്കില്ല
നിങ്ങള്‍ക്ക്  എന്നെ വിശ്വാസമില്ലെങ്കില്‍
ഇലയോടും വെള്ളത്തുള്ളിയോടും ചോദിക്കു
ഉത്തരം മറ്റൊന്നാവില്ല
ഇനി, നിന്റെ തലയിലെ മുടിയിഴയോടും ചോദിക്കു

എനിക്ക് ചിരിക്കാന്‍ തോന്നുന്നു
പൊട്ടിച്ചിരിക്കാന്‍ തോന്നുന്നു
എനിക്ക് ചിരിക്കാനാവില്ലെങ്കിലും

കല്ലിന്റെ പൂമുഖപ്പടിയില്‍ ഞാന്‍ മുട്ടി
ഇതു ഞാനാണ്, എന്നെ അകത്തേക്കു വിളിക്കു

എനിക്ക് വാതിലില്ല, കല്ലു പറഞ്ഞു
................................................

I knock at the stone's front door."It's only me, let me come in.I want to enter your insides,have a look round,breathe my fill of you."

"Go away," says the stone."I'm shut tight.Even if you break me to pieces,we'll all still be closed.You can grind us to sand,we still won't let you in."

I knock at the stone's front door."It's only me, let me come in.I've come out of pure curiosity.Only life can quench it.I mean to stroll through your palace,then go calling on a leaf, a drop of water.I don't have much time.My mortality should touch you."

"I'm made of stone," says the stone,"and must therefore keep a straight face.Go away.I don't have the muscles to laugh."

I knock at the stone's front door."It's only me, let me come in.I hear you have great empty halls inside you,unseen, their beauty in vain,soundless, not echoing anyone's steps.Admit you don't know them well yourself."

"Great and empty, true enough," says the stone,"but there isn't any room.Beautiful, perhaps, but not to the tasteof your poor senses.You may get to know me, but you'll never know me through.My whole surface is turned toward you,all my insides turned away."

I knock at the stone's front door."It's only me, let me come in.I don't seek refuge for eternity.I'm not unhappy.I'm not homeless.My world is worth returning to.I'll enter and exit empty-handed.And my proof I was therewill be only words,which no one will believe."

"You shall not enter," says the stone."You lack the sense of taking part.No other sense can make up for your missing sense of taking part.Even sight heightened to become all-seeingwill do you no good without a sense of taking part.You shall not enter, you have only a sense of what that sense should be,only its seed, imagination."

I knock at the stone's front door."It's only me, let me come in.I haven't got two thousand centuries,so let me come under your roof."

"If you don't believe me," says the stone,"just ask the leaf, it will tell you the same.Ask a drop of water, it will say what the leaf has said.And, finally, ask a hair from your own head.I am bursting with laughter, yes, laughter, vast laughter,although I don't know how to laugh."

I knock at the stone's front door."It's only me, let me come in."

"I don't have a door," says the stone.