ഒരു കാറ്റെന്നോടു പറഞ്ഞു... "കരയരുത"്‌ എന്നിട്ടും എന്റെ കണ്ണുകള്‍ നിറഞ്ഞിരുന്നു. ഒരു നക്ഷത്രം താഴെ വന്നു പറഞ്ഞു.... "കരയരുത്‌".... എന്നിട്ടും എന്റെ കണ്ണുനീര്‍ ഉണങ്ങിയില്ല... നിനക്ക്‌ നില്‍ക്കാന്‍ സ്ഥലമില്ലാതെ വന്നപ്പോള്‍ എന്റെ ഹൃദയത്തിന്റെ ഒരു ഭാഗം നിനക്കായ്‌ ഞാന്‍ പതിച്ചു തന്നു.
നിന്റെ ചിറകുകള്‍ തളര്‍ന്നപ്പോള്‍ എന്റെ നെഞ്ചിലെ സ്‌നേഹത്തിന്റെ ചൂടുകൊണ്ട്‌ ഞാന്‍ നിന്റെ ചിറകുകളെ ഉത്തേജിപ്പിച്ചു.
ഇന്ന്‌, പുതിയ മേച്ചില്‍പ്പുറങ്ങള്‍ തേടി പറന്നു പോകാന്‍ നിനക്ക്‌ ശേഷിയുണ്ട്‌. എനിക്കറിയാം, അത്‌ ജീവിതത്തിന്റെ അനിവാര്യതയാണ്‌.
ഒരുപക്ഷേ, അന്ന്‌ ഞാന്‍ ഏകാന്തതയുടെ തടവുകാരനായി മാറിയേക്കാം. അസ്ഥികള്‍ പോലും മരവിച്ച്‌ പോകുന്ന ഏകാന്തതയുടെ തണുപ്പ്‌ എന്റെ സിരകളിലൂടെ അരിച്ചിറങ്ങുന്നത്‌, ഞാന്‍ അറിയുന്നു.
No comments:
Post a Comment